Ik vind het in 1 woord vreselijk in second life (dat is mijn beleving). Als ik te lang in second life ben of zelfs maar een paar minuten dan wordt ik helemaal duizelig en misselijk. Ik krijg echt een naar gevoel van het beeld. De manier hoe het beeld beweegt en hoe alles er uit ziet. Daarbij is het zo groot. Second life is voor mij zelfs te groot. Vaak zie ik maar een paar mensen en that's it. De meeste of liever gezegd bijna niemand antwoord mij. Ik zweef een beetje rond op zoek naar iets te beleven. Het lopen is voor mij toch één van de moeilijkste beelden die ik zie. Ik wordt er echt draaierig van. Ik weet nog van vroeger toen hadden we een computer spelletje die Atlantis heet. En dat zag er ook een beetje als second life uit. Het was ook drie demensionaal en het beweegde ook hetzelfde en het gebied was ook erg groot. Ik weet nog dat ik er kotsmisselijk van werd en het niet meer wilde spelen. Ik kom daardoor heel weinig in second life. Sorry jongens maar die verslaving van second life begrijp echt niet. Ik zou het liefst nooit meer erop willen komen. Als ik dit project niet had zou ik er echt niet op komen. Ik wou dat het leuker was voor mij maar dat is het niet helaas. Ik begrijp nog steeds niet hoe alles werkt. Sorry maar ik ben de grootste domoor wat betreft computers en vooral seond life. Ik zou het persoonlijk aan niemand willen aanraden om te doen. Ik ben dus niet positief over second life. Ik vind Sims duizend maal leuker. Daar kan ik behoorlijk verslaafd over raken. Het ziet er veel leuker uit en alles is heel simpel en je kan echt iemands leven beheersen. Maar goed dames en heren ik doe mijn best meer kan ik niet doen. Daarom zal ik meer richten op literatuur.
Groetjes van Rebecca
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten